Dzie­cko znajdzie „swego Boga” dopiero wtedy, gdy zrozumie, że Bóg to ktoś inny, większy niż rodzice. Chodzi tu z jednej stro­ny o doświadczenie miłości, z drugiej zaś o uwolnienie się z ludzkich więzów parazależności. Żaden człowiek nie docho­dzi do wiary sam z siebie. Wiara nie jest naturalną konsekwen­cją wzrostu i rozwoju intelektualnego człowieka. Potrzebne jest podłoże do kontaktu z czymś, co jest więcej niż ludzkie. Wiarę trzeba obudzić. Wiara rodziców działa „zaraźliwie”, nawet jeśli ci nie mówią o niej świadomie. Prawdziwą iskrą, która może „zapalić” doświadczenie ży­ciowe, jest przesłanie o miłości Boga. urzeczywistniającej się w osobie Chrystusa. Ta zadziwiająca opowieść (Mk 4,2—9) przemawia słowami tak bliskimi, a jednocześnie tak innymi od tych, jakich oczekują ludzie; jest jak ziarno, które pada w ziemię.

Eliza Janicka

Witaj na moim serwisie! Wychowuję dwoje dzieci w wieku szkolnym. Bloga postanowiłam stworzyć w formie hobby jest on moją forma oderwania się od codziennych obowiązków i możliwością podzielenia się z Wami moimi przemyśleniami. Zapraszam do czytania i komentowania!